κοίτα να δεις....

Tuesday, October 31, 2006

άδραξε τη μέρα!!!




..απο τις 20 και 36 χτες έως και τις 10 και 42 σήμερα, μια φωνή μέσα μου με είχε ζαλίσει λεγοντάς μου..... άντε τεμπέλα σήκω, άδραξε τη μέρα.... άδραξε τη μέρα..... άδραξε τη μέρα...
Με έσκασε ......
Έτσι είσαι ? της λέω... Τώρα θα δεις!!

Σηκώνομαι,ούτε τις παντόφλες δεν έβγαλα, και βγαίνω στο δρόμο.... Ψάχνω απο δώ,ψάχνω απο κεί,τρέχω,ξανατρέχω ,πέφτω,ξανασηκώνομαι, λαχανιάζω ... ...κι εκεί ,στη στάση απέναντι , τη βλέπω τη μέρα (για την Παρασκευή που φάνηκε..) Επιτέλους, σκέφτηκα... Την πλησιάζω σιγά,σιγά μπας και μου φύγει..... καιεεεεεεεεεεεεε
τώρα, θα σε αδράξω της φωνάζω και τη βουτάω απο τα μαλλιά .....
Αμ,δε σε αφήνω με τίποτα..... άντε πες τα μου πια όλα,δείξτα μου όλα... πες μου που είναι??? Της άφηνα τα μαλλιά,την έπιανα απο το γιακά και ξανά απο τα μαλλιά και ξανά απο το γιακά..... μίλα μου παλιοπαρασκευή , μίλα μου....
Άσε με , άσε με μου φώναζε κι αυτή.... μη με τραβάς.... δεν είμαι η Παρασκευή σου λέω.... άσε με .. η Κυριακή είμαι..... η δασκάλα της Τετάρτης....

Έμεινα με τα χέρια τεντωμένα και κοκκαλωμένα..... Ποιά? Η Κυριακή.. της Τετάρτης??

Πάλι λάθος έκανα,ρε γαμώτο.....
Και πάνω που τόλμησα να βγω και να το παίξω λίγο μάγκας κι εγώ.......
Λάθος...
Τι τα θέλω τα τολμηρά , αφού δε μου πάνε...
απαπαπα.....
σα να κάνει και κρύο ,εδώ έξω , μου φαίνεται...
πάω μέσα!!
έχω και δουλειά....
μωρέ άμα ξανακούσω εγώ τις χαζοφωνές..... ελάτε να με φτύσετε.....


..πολύ μου αρέσει αυτή η διασκευή του modern times..
ακούγεται έτσι??

Thursday, October 26, 2006

λαλαλι λαλαλό!!





Το τραγούδι αυτό έχει συγκεντρωμένες όλες τις συμβουλές που μου έδωσαν,όταν ήμουν μικρούλα, πολλοί και διάφοροι σοφοί.... για να ανακαλύψω το σκοπό της ύπαρξής μου και να ζωγραφίσω.. την πορεία μου.... Σας το αφιερώνω!!


ελπίζω να μπορέσετε να το ακούσετε και να σας φανεί κι εσάς το ίδιο χρήσιμο...

Saturday, October 21, 2006

πλατσ! πλουτσ!

..Nόμιζα πως μπορούσα να πετάξω...
πήγαινα πολύ πίσω για να πάρω φόρα,έτρεχα γρήγορα,άνοιγα τα χέρια,ψηλά το κεφάλι
και εεεεεεεεεεε... τίποτα!
..και μετά ξανά και ξανά και ξανά και..... τίποτα!
..μέχρι που μια ωραία μέρα κατάλαβα πως δεν είμαι πουλί...
..είμαι ψάρι,σκέτο ψάρι... ούτε τροπικό,ούτε μοναδικό,ούτε υπο εξαφάνιση...
και μπορώ και γλυστράω ανάμεσα στα δύσκολα,ταξιδεύω μαζί ή κόντρα στα ρεύματα,κρύβομαι για λίγο στα βράχια και όλο κολυμπάω και κολυμπάω
και χαίρομαι που το μπορώ!!

όου γιές!

Tuesday, October 17, 2006

...Σκουπίζουμε???

Λοιπόν το φιλοσόφησα το πράγμα...
..από τη σκούπα στο σφουγγαρόπανο και απο το καθιστικό στην κουζίνα ο δρόμος είναι γεμάτος ερωτηματικά...
Και γερά διόδια... πληρώνεις για την διαδρομή αυτή και προειδοποιητικές πινακίδες για εμπόδια και επικίνδυνες στροφές στο δρόμο .... δεν υπάρχουν!

Καλά... δεν παίζομαι λέμε.... Αν όλα αυτά τα έχω σκεφτεί, ενώ είμαι ακόμα στο καθιστικό.... φανταστείτε τί έχει να γίνει όταν φτάσω.... στο μπάνιο ας πούμε...

..απο τη μέχρι τώρα έρευνά μου.... λοιπόν καταλήγω στα παρακάτω...
Η χαρά είναι σαν τα καθαρά τζάμια... μονίμως καποιος στα γεμίζει δαχτυλιές!
Η λύπη είναι σαν τη λαδιά.... δεν φεύγει ποτέ!
Η μνήμη είναι σαν το κάψιμο στο αγαπημένο σου πουκάμισο...
που ή το πετάς και το ξεχνάς και ησυχάζεις
ή που το φυλάς,
συχνά πυκνά το κοιτάς και βάζεις τα κλάματα...

ντρίν!!!ντρίνννννννννν!!
ωχ! το κουδούνι ... ποιος να είναι πάλι??

Η αμνησία... σαν το άδειο ψυγείο... Το ανοίγεις με λαχτάρα και μένεις με τη λαχτάρα...
Η υπομονή σαν να κλείστηκες έξω στο μπαλκόνι.... Ελπίζεις πως κάποιος θα έρθει και θα σου ανοίξει..

ντρινννννννννν!! ντρίννννν!! ωωω λύσαξε πια!!
ιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι!!!
απ΄ το τρελάδικο πάλι....
Καλά ρε .. ποιός κάρφωσε??

Η προδοσία.... σαν την τούμπα που τρως στη μέση του δρόμου.....
εσύ έχεις τα χάλια σου και οι άλλοι γελάνε.....

Φεύγω τώρα....
Καλά που έχω γειτόνισσα τη Ραπουνζέλ.... θα κατέβω απο κεί....

Friday, October 06, 2006

..τα χωνάκια....

Θέλω πολύ να σας μιλήσω για κάτι αλλά δυσκολεύομαι....
Η λέξη και μόνο μου φαίνεται βαριά και χοντροκομμένη..
Σκέφτομαι ξανασκέφτομαι,συνώνυμο δε βρίσκω.
Μωρέ μήπως να το πω χωνάκι?
Μπα,όχι. Είναι λίγο και μας πάει αλλού..
Το βρήκα!
Θα το πω περιφραστικά.
Θα σας το πω με μια παροιμία!!
"Σπίτι δίχως κέρατο , δάσος δίχως έλατο!"
Αυτό ήταν που με δυσκόλευε να πω... το κέρατο..

Δεν είχα καταλάβει γιατί ο καλός μου όποτε έμπαινα στο αυτοκίνητο άνοιγε την ηλιοροφή..
Θα ζεσταίνεται έλεγα..
Δεν είχα καταλάβει γιατί τα σώβρακα έγιναν μποξεράκια με καρδούλες και το old Spice έγινε Bulgari...
Είχα δει βέβαια κάτι σημάδια... στο ταβάνι του σπιτιού μου αλλά σκέφτηκα πως θα τα είχαν
κάνει τα παιδιά μου με τα σπαθιά τους...
Αμ,δε!
Εγώ τα είχα κάνει.... εγώ, με τα κέρατά μου...
Κι όταν πια στο κομμωτήριο , ο κομμωτής αντι για ψαλίδι πήρε πριόνι.. ε, τότε πια σιγουρεύτηκα!

Γύριζα σπίτι πολύ θυμωμένη και αποφασισμένη να στήσω μεγάλο καβγά και να τον κάνω
να ομολογήσει...
Θα το πατήσω κάτω το σκουλήκι....

Στο σπίτι όμως με περίμενε μια έκπληξη!
Μια ζεστή αγκαλιά,μια όμορφη ανθοδέσμη κι ένα δαχτυλίδι πολλών καρατίων. Όλα για τα γενέθλιά μου...
Μα πως τον αδίκησα έτσι?
Τι κουτή που είμαι!
Πως άφησα κάτι χαζοενδείξεις να με κάνουν να σκεφτώ τόσο πρόστυχα για τον καλό μου??
Φόρεσα το δαχτυλίδι και καμάρωνα και το έδειχνα κι ένιωθα ποοοοολύ τυχερή!!!

Μέγα Λάθος!!
Μετά απο λίγο το Bulgari έγινε Calvin Clein και οι καρδούλες στα μποξεράκια , σκηνές Κάμα Σούτρα...
Έσκυβα να πιάσω τη σακκούλα με τις ντομάτες και το παιδί στο ταμείο έσκυβε κι αυτό μην τον τρυπήσουν τα κέρατα!!
Η μπάλα που με κεφαλιά πήγα να χτυπήσω,έσκασε.. και μετά απο μακροβούτι στη θάλασσα,έμεινα με τα χωνάκια μου.. καρφωμένη στον πάτο...

Αχ,φίλοι μου την ξαναπάτησα.
Και αν με ευκολία πείτε πως το φταίξιμο για την άτυχη κατάληξη της σχέσης μας,πέφτει και
στους δυό μας ...... κολοκύθια.... το κέρατο το έφαγα μόνο εγώ...

Συμπέρασμα:
1ο. Όσο πιο πολλά τα καράτια,τόσο πιο μεγάλα τα κέρατα!!
2ο. Θα φερθώ σαν κυριά!
3ο. Πρώτα θα τον σκίσω και μετά θα φερθώ σαν κυρία!!

Sunday, October 01, 2006

...Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων...

Χτές το πρωί συναντήθηκα,στο παζάρι,με την κυρα-Μάρω,την αλεπού.
Ήθελε να αγοράσει μια εξάδα ρηχά πιάτα για δώρο....στο φίλο της τον πελαργό (αδιόρθωτη...).
Στις 4 Οκτωβρίου γιορτάζουμε,μου είπε.
Γάτες,σκύλοι,ελέφαντες,δεινόσαυροι... όλοι γιορτάζουμε, είναι η Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων!! Απο πάρτυ σε πάρτυ θα γυρνάμε!!
Ε,και ξέρεις τώρα, θα ανταλλάξουμε δώρα,γλυκά ,λουλούδια,λίγο ξενύχτι (τι λίγο..?),
λίγο ποτό (τί λίγο...? τα πόδια μας θα πιούμε..), θα το γλεντήσουμε και πάλι!!

Εκεί λοιπόν που η κυρα Μάρω μου εξηγούσε, μια με ξυρισμένο κεφάλι μαϊμού ,που μοίραζε κάτι φυλλάδια,μας πλησίασε δειλά και μας έδωσε απο ένα.

Έλεγε το φυλλάδιο :
4 Οκτωβρίου για άλλη μια φορά...
Αγαπημένα των παραμυθιών μας ζωα, τελικά τη μέρα αυτή θα τη γιορτάσετε και πάλι μόνον εσείς..... Εμείς δυστυχώς δε θα μπορέσουμε... έχουμε και πάλι δουλειά....

Υπογραφή
εμείς που για χόμπυ , μας κυνηγούν...
εμείς που ζούμε σε ζωολογικούς κήπους και τσίρκο (περήφανα λιοντάρια που γονατίζουν μπροστά στο μαστίγιο, τεράστιοι ελέφαντες τρελαμένοι πια , που ανεβοκατεβάζουν για ώρες το κεφάλι τους και σπρώχνουν την πόρτα της φυλακής τους)..
εμείς τα πειραματόζωα (μαϊμούδες,δεμένες ανάσκελα με χέρια και πόδια ανοιγμένα ,με καλώδια στο κεφάλι,τρομαγμένα μάτια ... που στριγκλίζουν απο φόβο και πόνο)
εμείς που γινόμαστε γούνες (γδαρμένα ζωντανά για να μη χαλάσει η ποιότητα της τρίχας...)
εμείς τα αδέσποτα που με μια ένεση ευθανασίας εξαφανιζόμαστε για να μη προσβάλλουμε... την αισθητική των πόλεων...

...Και μια και έρχονται και οι Ολυμπιακοί Αγώνες στο Πεκίνο,μάθετε και κάτι ακόμα... στους ζωολογικούς κήπους της Κίνας,για να μη χάνουν την αγριάδα τους τα αιχμάλωτα ζώα, τα ταίζουν πετώντας τους στα κλουβιά άλλα μικρά τετράποδα και πουλερικά Ολοζώντανα....

Η κυρα Μάρω έσφιξε το φυλλάδιο στο χέρι της κι έτρεξε να ειδοποιήσει την παρέα της... τα πάρτυ θα ακυρωθούν ... μου φώναζε ενώ έφευγε ....

Μήπως φίλοι μου,έστω γι΄ αυτήν τη μέρα (4-10) θα μπορούσατε να απέχετε απο οτιδήποτε ζωικό??? Έτσι βρε παιδιά για μια μικρή συμπαράσταση στους ταλαιπωρημένους δίποδους και τετράποδους φίλους μας που αντί να μοιραζόμαστε τον πλανήτη μαζί τους, τους τον στερούμε με το έτσι θέλω στο όνομα του κεφιού, της επιστήμης , της πλάκας μας και της κυνηγετικής καραμπίνας αμήν!

Τις παραπάνω πληροφορίες καθώς και την παράκληση για αποχή τα βρήκα στην ΠΟΦΥΖΩ
(Πολίτες για τη Φύση και τη Ζωή) μια οργάνωση που με τις λίγες δυνάμεις της προσπαθεί να σώσει ό,τι μπορεί.....