..ψάξε Ντόλυ

Το βράδυ της μέρας εκείνης... ήταν ακόμα χειρότερο...
Το έβγαλα υπνοβατώντας (έτσι μου είπαν) ...
Σηκωνόμουν απο το κρεβάτι , πήγαινα στο συρτάρι με τις κάλτσες,έπαιρνα ένα ζευγάρι,το κρατούσα σφιχτά με τα δυό μου χέρια,το κοιτούσα με απελπισία και φώναζα Πήτερ Παν,Πήτερ Παν...
Το πρωί ξύπνησα με όλες μου τις κάλτσες αγκαλιά!
Αστειάκια , αστειάκια? λέω στον καλό μου που με κοιτούσε παράξενα. Θα μπορούσες να μου είχες φέρει πρωινό στο κρεβάτι ,όχι τις κάλτσες μου....και μάλιστα όλες!!
Με φασκέλωσε φυσικά και μετά μου εξήγησε!!

Παραξενεμένη λίγο,σηκώθηκα,έφτιαξα πρωινό στα παιδιά και απο ένα τοστ για να πάρουν στο σχολείο και τα έβαλα στις τσάντες τους μαζί με ένα ζευγάρι κάλτσες... (είχα μια έντονη επιθυμία για ζαβολιές..). Φίλησα τα παιδιά και τον καλό μου (έριξα και στην τσέπη του μια βρώμικη κάλτσα) και κοίταξα γύρω μου ψάχνοντας.... τι? δεν ξέρω!

Έβαλα στην τηλεόραση το DVD με το Καραγκιόζη γιατρό ,έφαγα αγγουροντομάτα για πρωινό,φόρεσα το small μπλουζάκι που φυλούσα κάτω κάτω στην ντουλάπα μου (μου κόπηκε η αναπνοή απο το σφίξιμο) , τη φούστα που κι αυτή δε μου κούμπωνε εδώ και καιρό... κοιτάχτηκα στον καθρέφτη και φυσικά... διαπίστωσα πως αυτή που με κοιτούσε .. δεν ήμουν εγώ!!
Το έχω ξαναπάθει. Μετά απο το σεισμό του 99,μετά απο μιά κουραστική μέρα,μετά απο μεγάλη χαρά ή λύπη,μετά απο το ξύλο που έφαγα στην πορεία για την Παγκόσμια Ειρήνη και Αδελφοσύνη.

Έφυγε ο άλλος μου εαυτός.... με άφησε κι έφυγε... οι ζαβολιές που σας έλεγα...

Πού να πήγε πάλι ρε γαμώτο?? Τι θα κάνω τώρα? Έτσι μισή,δε μπορώ ,δε γίνεται..

Ψάχνω στο καλάθι με τα άπλυτα,τίποτα. Στην κατάψυξη,ανάμεσα στα κρεατικά, τίποτα.
Στο καρότσι της λαϊκής,στις κατσαρόλες,στα πιατικά,στα μαχαιροπήρουνα τίποτα.
Πρέπει να μου έπεσε στο χαλάκι του μπάνιου κι όταν το τίναξα να μου γκρεμοτσακίστηκε ο εαυτούλης μου στον ακάλυπτο..
Ή μήπως τον ρούφηξε η ηλεκτρική σκούπα? Μήπως μου τον έπνιξε η σφουγγαρίστρα??
Να κοιτάξω άραγε στα σκουπίδια? Ε όχι και στα σκουπίδια....
Α! να δω και στο κουτί που φυλάω το Lower, το Proficiency,το Basico,το Πτυχίο, τα ένσημα που μάζευα... Να σας βράσω κι εσάς ... Τίποτα κι εδώ??

Που να είναι πάλι?
Θυμάμαι πως μια φορά τον είχα βρει,στο πατάρι, μέσα σε μια βαλίτσα..μιά άλλη στη σκηνή ενός θεάτρου,να παίζει την Λυσιστράτη,μια άλλη να χορεύει στην Λίμνη των Κύκνων,μια άλλη να ξεναγεί τουρίστες στις Πυραμίδες και μια να κάνει τον πειρατή σ΄ ένα αραγμένο καϊκι ,στον Πειραιά....

Τώρα όμως? Σήμερα?