...Σκουπίζουμε???

Λοιπόν το φιλοσόφησα το πράγμα...
..από τη σκούπα στο σφουγγαρόπανο και απο το καθιστικό στην κουζίνα ο δρόμος είναι γεμάτος ερωτηματικά...
Και γερά διόδια... πληρώνεις για την διαδρομή αυτή και προειδοποιητικές πινακίδες για εμπόδια και επικίνδυνες στροφές στο δρόμο .... δεν υπάρχουν!

Καλά... δεν παίζομαι λέμε.... Αν όλα αυτά τα έχω σκεφτεί, ενώ είμαι ακόμα στο καθιστικό.... φανταστείτε τί έχει να γίνει όταν φτάσω.... στο μπάνιο ας πούμε...

..απο τη μέχρι τώρα έρευνά μου.... λοιπόν καταλήγω στα παρακάτω...
Η χαρά είναι σαν τα καθαρά τζάμια... μονίμως καποιος στα γεμίζει δαχτυλιές!
Η λύπη είναι σαν τη λαδιά.... δεν φεύγει ποτέ!
Η μνήμη είναι σαν το κάψιμο στο αγαπημένο σου πουκάμισο...
που ή το πετάς και το ξεχνάς και ησυχάζεις
ή που το φυλάς,
συχνά πυκνά το κοιτάς και βάζεις τα κλάματα...

ντρίν!!!ντρίνννννννννν!!
ωχ! το κουδούνι ... ποιος να είναι πάλι??

Η αμνησία... σαν το άδειο ψυγείο... Το ανοίγεις με λαχτάρα και μένεις με τη λαχτάρα...
Η υπομονή σαν να κλείστηκες έξω στο μπαλκόνι.... Ελπίζεις πως κάποιος θα έρθει και θα σου ανοίξει..

ντρινννννννννν!! ντρίννννν!! ωωω λύσαξε πια!!
ιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι!!!
απ΄ το τρελάδικο πάλι....
Καλά ρε .. ποιός κάρφωσε??

Η προδοσία.... σαν την τούμπα που τρως στη μέση του δρόμου.....
εσύ έχεις τα χάλια σου και οι άλλοι γελάνε.....

Φεύγω τώρα....
Καλά που έχω γειτόνισσα τη Ραπουνζέλ.... θα κατέβω απο κεί....