.....o βλάκας.....

Πήγα πριν λίγες μέρες, που λέτε, να παρακολουθήσω μια βιντεοπροβολή σ΄ένα γνωστό Ινστιτούτο που κατά καιρούς κάνει διάφορες παρουσιάσεις!
Δεν είχα ξαναδεί ποτέ πριν και ήμουν πολύ περίεργη!
Είπαμε, νοικοκυρά,νοικοκυρά αλλά ψιλοψάχνομαι κι εγώ....

Aπό το σπίτι μου έφυγα με καλό καιρό , λίγα μέτρα όμως πριν να φτάσω στο Ινστιτούτο άνοιξαν οι ουρανοί .... ενώ η ομπρέλα, που έχω πάντα στην τσάντα μου , δέν άνοιγε με τίποτα... και όταν ύστερα απο πολλή προσπάθεια τα κατάφερα.... μου την πήρε ο αέρας....

Κακό σημάδι σκέφτηκα.... και έτρεξα γιατί σε λίγα λεπτά θα άρχιζε η προβολή.
Μπήκα στην αίθουσα,κάθησα στη θέση μου και μέχρι να κλείσω το κινητό και να κρεμάσω το βρεγμένο μπουφάν μου , στην πλάτη της καρέκλας μου, το βίντεο άρχισε να τρέχει....

Σε πολύ κοντινό πλάνο γυρνούσε ,χωρίς ήχο, μια σειρήνα περιπολικού.....
γυρνούσε,γυρνούσε,γυρνούσε κι εγώ με αγωνία περίμενα..... μέχρι που φταρνίστηκα,sorry δε μπόρεσα να κρατηθώ,έχουν βραχεί και τα πόδια μου και μάλλον την άρπαξα,είπα στο διπλανό μου αλλά αυτός..... σημασία δε μου έδωσε.....

Η εικόνα άλλαξε και μέσα από ένα φούξια και μαύρο δρόμο άρχισαν να έρχονται κατά πάνω μας , με μιά παράξενη και αφύσικη κίνηση... κάποιοι τύποι, αγέλαστοι με μαύρα γυαλιά στα οποία μαύρα γυαλιά υπήρχε η αντανάκλαση ενός άσπρου προβολέα....... μαύρα γυαλιά με μια βούλα άσπρη στη μέση......
Έρχονταν και δεν έφταναν.... για 2 λεπτά περίπου...
... τα γυαλιά χωρίς τη βούλα,τα γυαλιά με τη βούλα.... χωρίς τη βούλα..... με τη βούλα.....χωρίς τη βούλα.... με τη βούλα......και μετά έμεινε μόνο η άσπρη βούλα να γυρίζει ,να γυρίζει , να γυρίζει....
Ωπα,maika,σκέφτηκα.... λες να θέλουν να μας υπνωτίσουν και να μας σουφρώσουν τα πορτοφόλια.... το νού σου..... (μεγάλωσα σε ζόρικη γειτονιά και όλο στο κακό ο νούς μου...)
Άρχισα λοιπόν να κοιτάω μια με το ένα μάτι και μιά με το άλλο για να γλυτώσω την παγίδα... παρόλ΄ αυτά , η αλήθεια είναι πως είχα αρχίσει να γλαρώνω,να χαλαρώνω,να γλαρώνω,να χαλαρώνω.... να γλα.... να χαλ....ών...ω.... μου πέφτει το κεφάλι μπροστά ... και ξαφνικά ακούγεται , πολύ δυνατά ο ήχος της προηγούμενης σειρήνας!!!! ίου ίου ίου ίου ίου....
Κατατρόμαξα ...... Παναγία μου, είπα , τι ήταν αυτό???? Φωτιά πιάσαμε???
Κρατούσα δυνατά τα χέρια της καρέκλας μου και κοιτούσα μια τους μπροστινούς μου, μια τους πισινούς μου .... τίποτα αυτοί ..... ατάραχοι....
Σκηνοθετική άποψη ήταν!!!
Καλά που δεν πετάχτηκα να φύγω .... ρεζίλι θα γινόμουν!!

..Πρέπει να έχασα μερικές σκηνές γιατί τώρα οι τύποι είχαν φτάσει στις γραμμές ενός τρένου. Το τρένο ερχόταν γρήγορα..... οι τύποι είχαν σταματήσει πάνω στις ράγες.... κοντινό το τρένο που ερχόταν,κοντινό οι τύποι με τα γυαλιά πάνω στις ράγες, ήχος πάλι τίποτα..... σφύριγμα τρένου δεν ακουγόταν πουθενά..... η αγωνιά εξελισόταν μόνο με τις εικόνες, στο μουγγό....
Και νά σου το τρένο να γεμίζει την οθόνη,έτοιμο να βγει να πατήσει κι εμάς ένα πράγμα...
και οι τύποι να το κοιτούν αδιάφορα.... και ξανά το τρένο να έρχεται με λύσα....
κι εκεί που λέω.... ωχ! πάνε οι άνθρωποι , τους πάτησε...... αυτοί με γρήγορο fast forward βρέθηκαν έξω απο τις γραμμές και με γρήγορο rewind πάλι πάνω στις γραμμές και δώστου μιά έξω , μιά πάνω..... μιά έξω, μιά πάνω και το τρένο να ορμάει και να ορμάει ...... τρελάθηκα,ζαλίστηκα και τουουουουουουου σφυρίζει και το ριμαδοτρένο ξαφνικά..... και μου κόβεται εμένα και πάλι η χολή.....
Φτιάξε τον ήχο χασάπηηηηηηηηηηηηηη..... μου ήρθε να φωνάξω..... αλλά κρατήθηκα!!!
Ήσυχα maika μου λέω, ήσυχα.....κουλτούρα δεν ήθελες?? φάτη τώρα!!!

Πλάνο εσωτερικό......
Μέσα σε βαγόνι, οι πρωταγωνιστές φορούν στα πρόσωπά τους στενά , νάϋλον καλσόν.....οι μύτες τους πατημένες,τα μάγουλά τους τραβηγμένα κάτω, τα μάτια τους μισάνοιχτα..... όπως οι ληστές σε τράπεζα δηλαδή .... Οι συνεπιβάτες τους δεν τους δίνουν καμία σημασία.... δεν τους ρίχνουν ούτε μία ματιά..... διαβάζουν την εφημερίδα τους,τρώνε ,συζητούν σα να μη συμβαίνει τίποτα παράξενο δίπλα τους....
Ε,ρε κωμωδία θα είναι σκέφτηκα και άρχισα να γελάω..... χα,χα,χά,χ,χ, , , το κατάπια στο τέλος το γέλιο μου..... Οι διπλανοί μου με κοίταξαν με περιφρόνηση..... και απο πίσω ακούστηκε ένα τσ,τσ,τσ.....
Ξεφτιλίστηκα!!! Ευτυχώς τα φώτα ήταν κλειστά και δε φάνηκε το κοκκίνισμα στα μάγουλά μου....

Μετά σαλάμια,κιμάς,κρέας και αίμα και μουσική τρομαχτική και γέλια υποχθώνια... και κραυγές ..... κι ένας μπαλτάς πάλι κοντινό... να κόβει,να κόβει,να κόβει και να πετιούνται τα αίματα και να γεμίζουν την οθόνη...... και στριγκλιές και πρόσωπα τρομαγμένα και να τρέχουν διάφοροι πανικόβλητοι και μια τεράστια σκιά να τους σκεπάζει....
και ένα χέρι μου χτυπάει, δυνατά, την πλάτη...... και πετιέμαι επάνω απο την τρομάρα μου, με κομμένη την ανάσα....
Το μπουφάν σας στάζει στο παπούτσι μου, μου λέει......
βρε δε μας χέζεις κι εσύ του απαντάω ενώ η καρδιά μου χτυπούσε ,δε χτυπούσε.....

Ξανακάθομαι , σταυροκοπιέμαι, ξεφυσάω και τώρα ο Χίτλερ, η Κου-Κλουξ-Κλαν,ο Σαντάμ, εκρήξεις, το φεγγάρι .... κόκκινα μάτια,οι πύργοι,μολότωφ να σκάνε,τα γυαλιά με τη βούλα την άσπρη,ο μπαλτάς,τα σαλάμια..... κλείνουν και τα φώτα ...
... την κάτσαμε λέω....
Η αίθουσα φωτίστηκε κόκκινη ,ένα μεγάλο κουμπί stop εμφανίστηκε στην οθόνη....
όλοι δείχναμε σα σκηνικό απο θρίλερ.... απο μια πορτίτσα βγήκε και ο σκηνοθέτης και όλοι σηκώθηκαν και άρχισαν να χειροκροτούν.....

Ε,δεν είμαστε καλά λέω,καθόλου καλά!
Τους άρεσε ,κατενθουσιάστηκαν..... έπεφτε βροχή το παλαμάκι....

Έβαλα το μπουφάν μου,άνοιξα την πόρτα της αίθουσας κι έφυγα.....
Μόνο εγώ.... οι άλλοι χειροκροτούσαν ακόμα....
Ένιωθα πολύ μεγάλος βλάκας....
Πήγα σπίτι μου και καθάρισα πατάτες.....ηρέμησα.... δε τα μπορώ φαίνεται τα διανοουμενίστικα.... δεν τα πιάνω.....