κοίτα να δεις....

Monday, November 27, 2006

..αέρααααα.....



Η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση!!!

Όπλα δεν έχω άλλα , παρά μόνο αυτό της φωτογραφίας......

..φοβάμαι λίγο αλλά το έχω ξανακάνει...

..δε μπορώ να πω πως και τότε γύρισα απο τη μάχη και στην καλύτερη κατάσταση,

όμως γύρισα!!!

Φυλάξου εχθρέ..... σου ΄ρχομαι!!!

Monday, November 20, 2006

.....o βλάκας.....

Πήγα πριν λίγες μέρες, που λέτε, να παρακολουθήσω μια βιντεοπροβολή σ΄ένα γνωστό Ινστιτούτο που κατά καιρούς κάνει διάφορες παρουσιάσεις!
Δεν είχα ξαναδεί ποτέ πριν και ήμουν πολύ περίεργη!
Είπαμε, νοικοκυρά,νοικοκυρά αλλά ψιλοψάχνομαι κι εγώ....

Aπό το σπίτι μου έφυγα με καλό καιρό , λίγα μέτρα όμως πριν να φτάσω στο Ινστιτούτο άνοιξαν οι ουρανοί .... ενώ η ομπρέλα, που έχω πάντα στην τσάντα μου , δέν άνοιγε με τίποτα... και όταν ύστερα απο πολλή προσπάθεια τα κατάφερα.... μου την πήρε ο αέρας....

Κακό σημάδι σκέφτηκα.... και έτρεξα γιατί σε λίγα λεπτά θα άρχιζε η προβολή.
Μπήκα στην αίθουσα,κάθησα στη θέση μου και μέχρι να κλείσω το κινητό και να κρεμάσω το βρεγμένο μπουφάν μου , στην πλάτη της καρέκλας μου, το βίντεο άρχισε να τρέχει....

Σε πολύ κοντινό πλάνο γυρνούσε ,χωρίς ήχο, μια σειρήνα περιπολικού.....
γυρνούσε,γυρνούσε,γυρνούσε κι εγώ με αγωνία περίμενα..... μέχρι που φταρνίστηκα,sorry δε μπόρεσα να κρατηθώ,έχουν βραχεί και τα πόδια μου και μάλλον την άρπαξα,είπα στο διπλανό μου αλλά αυτός..... σημασία δε μου έδωσε.....

Η εικόνα άλλαξε και μέσα από ένα φούξια και μαύρο δρόμο άρχισαν να έρχονται κατά πάνω μας , με μιά παράξενη και αφύσικη κίνηση... κάποιοι τύποι, αγέλαστοι με μαύρα γυαλιά στα οποία μαύρα γυαλιά υπήρχε η αντανάκλαση ενός άσπρου προβολέα....... μαύρα γυαλιά με μια βούλα άσπρη στη μέση......
Έρχονταν και δεν έφταναν.... για 2 λεπτά περίπου...
... τα γυαλιά χωρίς τη βούλα,τα γυαλιά με τη βούλα.... χωρίς τη βούλα..... με τη βούλα.....χωρίς τη βούλα.... με τη βούλα......και μετά έμεινε μόνο η άσπρη βούλα να γυρίζει ,να γυρίζει , να γυρίζει....
Ωπα,maika,σκέφτηκα.... λες να θέλουν να μας υπνωτίσουν και να μας σουφρώσουν τα πορτοφόλια.... το νού σου..... (μεγάλωσα σε ζόρικη γειτονιά και όλο στο κακό ο νούς μου...)
Άρχισα λοιπόν να κοιτάω μια με το ένα μάτι και μιά με το άλλο για να γλυτώσω την παγίδα... παρόλ΄ αυτά , η αλήθεια είναι πως είχα αρχίσει να γλαρώνω,να χαλαρώνω,να γλαρώνω,να χαλαρώνω.... να γλα.... να χαλ....ών...ω.... μου πέφτει το κεφάλι μπροστά ... και ξαφνικά ακούγεται , πολύ δυνατά ο ήχος της προηγούμενης σειρήνας!!!! ίου ίου ίου ίου ίου....
Κατατρόμαξα ...... Παναγία μου, είπα , τι ήταν αυτό???? Φωτιά πιάσαμε???
Κρατούσα δυνατά τα χέρια της καρέκλας μου και κοιτούσα μια τους μπροστινούς μου, μια τους πισινούς μου .... τίποτα αυτοί ..... ατάραχοι....
Σκηνοθετική άποψη ήταν!!!
Καλά που δεν πετάχτηκα να φύγω .... ρεζίλι θα γινόμουν!!

..Πρέπει να έχασα μερικές σκηνές γιατί τώρα οι τύποι είχαν φτάσει στις γραμμές ενός τρένου. Το τρένο ερχόταν γρήγορα..... οι τύποι είχαν σταματήσει πάνω στις ράγες.... κοντινό το τρένο που ερχόταν,κοντινό οι τύποι με τα γυαλιά πάνω στις ράγες, ήχος πάλι τίποτα..... σφύριγμα τρένου δεν ακουγόταν πουθενά..... η αγωνιά εξελισόταν μόνο με τις εικόνες, στο μουγγό....
Και νά σου το τρένο να γεμίζει την οθόνη,έτοιμο να βγει να πατήσει κι εμάς ένα πράγμα...
και οι τύποι να το κοιτούν αδιάφορα.... και ξανά το τρένο να έρχεται με λύσα....
κι εκεί που λέω.... ωχ! πάνε οι άνθρωποι , τους πάτησε...... αυτοί με γρήγορο fast forward βρέθηκαν έξω απο τις γραμμές και με γρήγορο rewind πάλι πάνω στις γραμμές και δώστου μιά έξω , μιά πάνω..... μιά έξω, μιά πάνω και το τρένο να ορμάει και να ορμάει ...... τρελάθηκα,ζαλίστηκα και τουουουουουουου σφυρίζει και το ριμαδοτρένο ξαφνικά..... και μου κόβεται εμένα και πάλι η χολή.....
Φτιάξε τον ήχο χασάπηηηηηηηηηηηηηη..... μου ήρθε να φωνάξω..... αλλά κρατήθηκα!!!
Ήσυχα maika μου λέω, ήσυχα.....κουλτούρα δεν ήθελες?? φάτη τώρα!!!

Πλάνο εσωτερικό......
Μέσα σε βαγόνι, οι πρωταγωνιστές φορούν στα πρόσωπά τους στενά , νάϋλον καλσόν.....οι μύτες τους πατημένες,τα μάγουλά τους τραβηγμένα κάτω, τα μάτια τους μισάνοιχτα..... όπως οι ληστές σε τράπεζα δηλαδή .... Οι συνεπιβάτες τους δεν τους δίνουν καμία σημασία.... δεν τους ρίχνουν ούτε μία ματιά..... διαβάζουν την εφημερίδα τους,τρώνε ,συζητούν σα να μη συμβαίνει τίποτα παράξενο δίπλα τους....
Ε,ρε κωμωδία θα είναι σκέφτηκα και άρχισα να γελάω..... χα,χα,χά,χ,χ, , , το κατάπια στο τέλος το γέλιο μου..... Οι διπλανοί μου με κοίταξαν με περιφρόνηση..... και απο πίσω ακούστηκε ένα τσ,τσ,τσ.....
Ξεφτιλίστηκα!!! Ευτυχώς τα φώτα ήταν κλειστά και δε φάνηκε το κοκκίνισμα στα μάγουλά μου....

Μετά σαλάμια,κιμάς,κρέας και αίμα και μουσική τρομαχτική και γέλια υποχθώνια... και κραυγές ..... κι ένας μπαλτάς πάλι κοντινό... να κόβει,να κόβει,να κόβει και να πετιούνται τα αίματα και να γεμίζουν την οθόνη...... και στριγκλιές και πρόσωπα τρομαγμένα και να τρέχουν διάφοροι πανικόβλητοι και μια τεράστια σκιά να τους σκεπάζει....
και ένα χέρι μου χτυπάει, δυνατά, την πλάτη...... και πετιέμαι επάνω απο την τρομάρα μου, με κομμένη την ανάσα....
Το μπουφάν σας στάζει στο παπούτσι μου, μου λέει......
βρε δε μας χέζεις κι εσύ του απαντάω ενώ η καρδιά μου χτυπούσε ,δε χτυπούσε.....

Ξανακάθομαι , σταυροκοπιέμαι, ξεφυσάω και τώρα ο Χίτλερ, η Κου-Κλουξ-Κλαν,ο Σαντάμ, εκρήξεις, το φεγγάρι .... κόκκινα μάτια,οι πύργοι,μολότωφ να σκάνε,τα γυαλιά με τη βούλα την άσπρη,ο μπαλτάς,τα σαλάμια..... κλείνουν και τα φώτα ...
... την κάτσαμε λέω....
Η αίθουσα φωτίστηκε κόκκινη ,ένα μεγάλο κουμπί stop εμφανίστηκε στην οθόνη....
όλοι δείχναμε σα σκηνικό απο θρίλερ.... απο μια πορτίτσα βγήκε και ο σκηνοθέτης και όλοι σηκώθηκαν και άρχισαν να χειροκροτούν.....

Ε,δεν είμαστε καλά λέω,καθόλου καλά!
Τους άρεσε ,κατενθουσιάστηκαν..... έπεφτε βροχή το παλαμάκι....

Έβαλα το μπουφάν μου,άνοιξα την πόρτα της αίθουσας κι έφυγα.....
Μόνο εγώ.... οι άλλοι χειροκροτούσαν ακόμα....
Ένιωθα πολύ μεγάλος βλάκας....
Πήγα σπίτι μου και καθάρισα πατάτες.....ηρέμησα.... δε τα μπορώ φαίνεται τα διανοουμενίστικα.... δεν τα πιάνω.....

Monday, November 13, 2006

....αποκαλύψεις....

Ήρθε πια ο καιρός να σας ομολογήσω πως έχω ένα κρυφό ταλέντο....
Δεν ήθελα να σας το πω απο την αρχή για να μη σας κομπλάρω και εξαιτίας του ταλέντου μου αυτού νιώσετε μειονεκτικά και δεν σχολιάζατε.....
Τώρα όμως πιστεύω πως κάτι τέτοιο δεν πρόκειται πια να συμβεί και τολμώ να σας αποκαλύψω πως γράφω στίχους......ε, ναι το ομολογώ!!!!
Με πολλή χαρά και με μεγάλη συγκίνηση σας αφιερώνω το παρακάτω τραγουδάκι που είχα γράψει για το διαγωνισμό της Γιουροβίζιον αλλά με έφαγαν οι εταιρείες οι μεγάλες οι οποίες παραποίησαν το στίχο μου κι εκμεταλεύτηκαν την έμπνευσή μου......για να προωθήσουν το Δάντη και την παρέα του.... (εδώ,εγώ κλαίω...)

...δικό σας.....


My number του

σου,σου,σου και
μου,μου,μου
μου τραγουδάς my number του!

και του σκυλιού
και του γατιού
του τραγουδάς το number του! (εξήγηση: το λέει πικραμένος)

Μέ έχεις τρελάνει και είμαι στα ήντα,
ο πυρετός μου χτυπάει πενήντα...
χοληστερίνη έχω για δύο
και πίεση εικοσιδύο...

Κι όμως εσύ μου τραγουδάς
my number του
και με πονάς!!

Εντάξει το ξέρω , είμαι κοντός
μα είμαι όμως και γιατρός
και τώρα σου λέω, το number του
άντε και πέστο κάπου αλλού... (εξήγηση:έχει θυμώσει τώρα)

σου , σου ,σου και
μου, μου, μου
μου τραγουδάς my number του!!

Τι κι αν δε βλέπω πολύ μακρυά (εξήγηση:ξαναμαλάκωσε)
κι ακούω μόνο απο κοντά....
Τα αισθήματά μου είναι βαθειά
και έχω και πολλά λεφτά!!

Κι όμως εσύ μου τραγουδάς
my number του
και με πονάς!!! (εδώ η μουσική διακόπτεται και ακούγεται
ηχητικό εφέ απο δυνατό κλείσιμο πόρτας...)



εξήγηση: επειδή δεν έχω έτοιμο το βιντεο κλίπ του, θεώρησα απαραίτητο να σας εξηγώ απο δίπλα... κάποια πραγματάκια για να μπείτε πιο εύκολα στο κλίμα του τραγουδιού....

Σας φιλώ!

Monday, November 06, 2006

...είστε όλοι εδώ.....





Σήμερα το πρωί δεν ξύπνησα, δε σηκώθηκα, δεν πλύθηκα, δεν ντύθηκα, δεν ήπια καφέ...
Μπήκα κατευθείαν,σ΄ένα μακρύ , λαχανί αυτοκίνητο , με μεγάλα φανάρια κι άρχισα να τρέχω πάρα πολύ γρήγορα,σε μια τεράστια ευθεία.
Είχα τα παράθυρα ανοιχτά και ο κρύος αέρας μου πάγωνε το πρόσωπο. Μουσική ακουγόταν δυνατά.... κι εγώ έτρεχα,έτρεχα,έτρεχα!! Ο ουρανός ήταν γκρίζος, μερικές αστραπές έτρεχαν κι αυτές, πέρα μακρυά...
Ξαφνικά ο δρόμος κόβεται.... εγώ όμως δεν σταματώ.... συνεχίζω να τρέχω ακόμα πιο γρήγορα,όχι πια πάνω στο δρόμο αλλά πάνω στη θάλασσα!! Έτρεχα,έτρεχα,έτρεχα....
Ένα κόκκινο φανάρι ,με φύκια για μαλλιά, προσγειώνεται ξαφνικά μπροστά μου κι επιτέλους φρενάρω.... Βρέχει φανάρια σήμερα,σκέφτομαι.
Κατεβαίνω απο το αυτοκίνητο,σκαρφαλώνω γρήγορα στην οροφή του,βγάζω απο τη μικρή μου τσέπη τα τεράστια κυάλια μου και κοιτάζω μακρυά.....
Κοιτάζω μακρυά δεξιά,μακρυά αριστερά και ώωωωωωππππ το αυτοκίνητο αρχίζει να ταράζεται,να χοροπηδάει σχεδόν και να ανεβαίνει....
Χάνω την ισορροπία μου,πέφτω στα γόνατα,ένας γλάρος μου κλέβει τα κυάλια,ένα τεράστιο κατάρτι περνάει ,ανεβαίνοντας, μπροστά μου..... και πριν καλά,καλά το καταλάβω βρίσκομαι στο κατάστρωμα ενός τεράστιου πειρατικού καραβιού, που μόλις αναδύθηκε μεγαλόπρεπα, απο το βυθό της θάλασσας!!!!

Δε φοβάμαι καθόλου,δεν τρομάζω σταλιά.... ίσα,ίσα νιώθω στο στοιχείο μου!!!
Φωνές ακούγονται και γυρίζω πίσω μου να δω τι γίνεται...

Το καράβι είναι γεμάτο πειρατές.
Παντού πειρατές!
Πειρατές,όλοι τους γνωστοί μου!!!
Με τα ρούχα τους τα πειρατικά,τα καπέλα τους,τα μαντήλια τους,τα σπαθιά τους,τα χρυσά τους τα δόντια.... Υπέροχα!!
Πηδάω επιτέλους απο την οροφή του αυτοκινήτου μου, που δεν ξέρω γιατί αλλά είχε αρχίσει να ξεφουσκώνει.... κοιτάζω γύρω μου με προσοχή...... και τι βλέπω????

Η salome !! H salome στο τιμόνι του καραβιού!!! Μοίρα δεν της ξεφεύγει απο την πορεία!!!
Ευθεία επάνω τραβάμε.... γραμμή για τα σύννεφα.....!!!! (εμ... 3 καραφάκια ούζο κατέβασε...)

Η sofi-k ψάχνει με το μονοκυάλι της τον Πολικό Αστέρα...
Μα,έχει κεραίες ο Πολικός Αστέρας?? αναρωτιέται δυνατά..
Όχι, sofi μου της λέει ο aggelos-x-aggelos που ήρθε απο μακρυά για να τη φυλάει... όχι,ο Πλάτωνας είναι.... τρύπωσε στην τσέπη σου και τώρα ,κολλημένος στο κυάλι σου,κοιτάζει τ΄άστρα μαζί σου!!! είπε κι έφυγε γρήγορα, για να παει να συνεχίσει να γράφει τα ποιήματα για το ημερολόγιο του 2007!!!

Μπάααααααααμμμμμ...... ακούγεται δυνατά μια κανονιά!!!!
Α, ο jason είναι.... κάνει πρόβες.... έχει αναλάβει να μας φυλάει απο τον κακό τον Σπάροου...
Μόνο που η κανονιόμπαλα σκάει μέσα στο κανόνι και τινάζει τον jason δυνατά προς τα πίσω.... Με τα μάγουλα και τα μαλλιά μουντζουρωμένα , πεσμένος κάτω γελάει με την καρδιά του..... Σηκώνεται ξανά και συνεχίζει με τρελό κέφι!!!
Πίσω και σας έφαγα ,φωνάζει!!

Είμαστε , σίγουρα, σε καλά χέρια!!

Ντρίννν,ντρίννν Κrotkaya τηλεφωνο, έλα,εσένα θέλουν πάλι.. της φωνάζω.
Είναι ο 1235 ος φίλος που σε ζητάει σήμερα....
Η Krot,αφού καθάρισε μαζί με μένα και τον dodos , 5 τσουβάλια πατάτες είχε μόλις ξαπλώσει...
Όμως,επειδή πάνω απ΄ όλα οι φίλοι... τσούπ! σηκώνεται και τρέχει να μιλήσει!

Ο dodos μονολογεί : Άμα με ξαναβάλουν εμένα,στις πατάτες..... καλλιτέχνη άνθρωπο.. θα το τινάξω το καράβι....Θα του ζωγραφίσω εγώ μιά φωτιά.... άλλο πράγμα!!!!

Dodos φωνάζει ο ovi που μόλις άνοιξε την πόρτα της καμπίνας του,ιδρωμένος,κρατώντας μια μεγάλη σφουγγαρίστρα κι έναν κουβά , στα χέρια του.... Έλα, που είσαι βρε παιδί μου.... έχουν μείνει και κάτι κρεμίδια...... άντε έλα!!!!!
Ο dodos ξεχυλίζει πράσινο με μωβ μπουρμπουλήθρες...... γκρρρρρ.....

Να και η eva ! Πάνω απο την πειρατική της στολή,φοράει την ποδιά της μαγείρισσας κι έρχεται τρέχοντας,κουνώντας θυμωμένη ένα μεγάλο ,άδειο βάζο γλυκού....
Βλέπει τον ovi και του ορμάει..... Καλά βρε θηρίο, όλο το γλυκό τριαντάφυλλο εσύ το έφαγες.... Δεν ντρέπεσαι??
Μα τι λές βρε eva?? Είσαι καλά?? διαμαρτύρεται εκείνος , ενώ λίγο σιρόπι γυαλίζει στο μούσι του!!!! Είσαι καλά???
Η eva τον χτυπάει με την κουτάλα της στο κεφάλι και φεύγει για την κουζίνα της....

Λίγο πιο πέρα, η Artanis, προσπαθεί να αφαιρέσει τη σκουριά απο την άγκυρα...
Ματσακόνι και άγιος ο Θεός....
Δείχνει απορημένη!!
Καλά, αναρωτιέται..... όταν τους είπα πως ασχολούμαι με τις τέχνες,αυτό κατάλαβαν??
Ήμαρτον , βρε παιδιά.....!!

Να και η μεθυσμένα χρώματα,
ιιιέεεεπ, τί γίνεται εδώ?? αναφωνεί.
Λες να έχει κύμα?
Για να δώ!!
Σκύβει λίγο στην κουπαστή,κοιτάει τη συννεφοθάλασσα και κλείνει με απορία το μάτι ...
Καλά, αφού φουρτούνα δεν έχει.... εγώ γιατί κάνω οχτάρια???
Γρήγορα,δίπλα της έρχεται τρέχοντας ο g help me . Φρρρρρρρρρρ,σφυρίζει με την τεράστια σφυρίχτρα του! Φρρρρρρρρρρ... Στο μπαλαούρο αμέσως, της φωνάζει..... φρρρρρρρρρρ
Ακούς? Σ΄αυτό το καράβι απαγορεύεται να πίνεις χρώματα... δεν το ξέρεις??? Κοίτα τώρα πως έγινες...
Στο ποιό να πάω?? τον ρωτάει.
Στο μπαλαούρο!! της απαντάει.
Να πας εσύ, του λέει κι εκείνη.
Και γιατί να πάω εγώ ? την ξαναρωτάει.
Ε, και ποιός να πάει,του ξαναλέει εκείνη.
Να πάει ο hlias!!
Και γιατί να πάει ο hlias, λέει ο hlias που εκείνη τη στιγμή είχε σκύψει προς τη συννεφοθάλασσα κι έκανε εμετό... γιατί ήταν αυτός που τελικά είχε φάει τα 2 κιλά γλυκό τριαντάφυλλο της eva και επειδή είχε φάει και το καπάκι.... πρέπει να τον πείραξε...
(ο ovi είχε προλάβει να φάει 2 κουταλιές μόνο..).
Ε, ποιός να πάει λέει πάλι ο g help me και φεύγει νευριασμένος..... μωρέ άμα δε σας φωτογραφίσω εγώ,όλους με διπλές μύτες και κόκκινα μάτια.... να κοκκαλώσει ο δείκτης μου,να κοκκαλώσει....
Μια μπάλλα πέρασε ξυστά πάνω απο το κεφάλι του..... είναι της elenitsa , έχει βάλει στο σημάδι τους γλάρους και χαίρεται που δεν τους πετυχαίνει.... για να μπορεί να δοκιμάζει ξανά και ξανά και ξανά.....

Ξαφνικά,ένα μπλε φως φαίνεται λίγο πιο πέρα....
Βγαίνει απο το αμπάρι ο johny b. good , με μάτια ίδια οι οθόνες της τηλεόρασης...
Καλά,του λέω ,πάλι τηλεόραση έβλεπες??
Μα,γιατί το λες αυτό? με ρωτάει..
Έλα ντε,του απαντώ και του κλείνω με τα μάτια με το τηλεκοντρόλ!

Στο αμπάρι ήταν και η exilio. Μόνο που εκείνη δούλευε,δεν έβλεπε τηλεόραση.
Ταχτοποιούσε σε σειρά τους κλεμένους θησαυρούς μας..... αλλού τα κολιέ,αλλού τα δαχτυλίδια,αλλού τα βραχιόλια,αλλού τα δισκοπότηρα,αλλού τα μαργαριτάρια , αλλού τα ρουμπίνια. (καμμιά φορά τη βοηθούσε και η giramondo αλλά γι΄αυτήν θα μιλήσουμε παρακάτω..)
Όταν πια η exilio κουράστηκε,ξάπλωσε εκεί δίπλα να κοιμηθεί!
Έλα όμως που δεν μπορούσε!
Άρχισε λοιπόν να ζωγραφίζει προβατάκια... 1 προβατάκι, 2 προβατάκι, 3 προβατάκι....
Όταν γέμισε το αμπάρι προβατάκια άρχισε κι εκείνη, επιτέλους να ροχαλίζει ευτυχισμένη!!

Έχει πια νυχτώσει!! Τι ωραία που νιώθω!! Πειρατεύω με φίλους!!! Υπέροχο!!
Στέκομαι στο κατάστρωμα και χαζεύω το γεμάτο φεγγάρι!
Εεεεεεεεε ακούω μια φωνή να έρχεται απο μακρυά.... Κοιτάζω καλύτερα και τι να δώ?
Η aphrodite!! Έρχεται με φόρα μέσα σ΄ένα ανοιχτό τεράστιο κοχύλι!! Εεεεε, περιμένετε κι εμένα!! Περιμένετε!! Τα καταφέρνει,μας φτάνει και τσουπ,πηδάει στο καράβι μας!!
Άντε βρε aphrodite της λέω,που είσαι?? Όλο με κάτι πετσέτες σκεπαζόμαστε...
Τα έφερες τα μεγάλα,ζεστά σεντόνια σου???
Τα έφερα μου λέει καμαρώνοντας,τα έφερα.... κι αρχίζει να μας τα μοιράζει!!

Χαρούμενη για την καινούρια μας άφιξη... χαμογελούσα..... Ένας παράξενος θόρυβος όμως με τρόμαξε και μου έκοψε το γέλιο.... Σαν τρίξιμο πόρτας έμοιαζε...
Όμως δεν ήταν πόρτα! Σκάλα ήταν!! Μιά σκάλα που μεγάλωνε και μεγάλωνε κι απο το φεγγάρι που ξεκινούσε έφτασε μέχρι το καράβι μας!!!
Μέχρι να καταλάβω τι συμβαίνει,βλέπω την Tradescadia να κατεβαίνει τη σκάλα....
Κοίτα να δεις,σκέφτομαι,τί κάνει ο άνθρωπος για να γλυτώσει την αγγαρεία!!!
Βρε ξαδέλφη,μια φασίνα στο αμπάρι σου ζήτησαν να κάνεις.... κι εσύ κρύφτηκες???
Πού να την κάνω?? με ρωτάει.
Στο αμπάρι, της απαντώ.
Στο αμπάρι?? με ξαναρωτάει έκπληκτη..
Ναι, της ξανααπαντάω έκπληκτη κι εγώ....
Στο φεγγάρι άκουσα,ρε γαμώτο!!! στο φεγγάρι!!!
Γυρίζει το κεφάλι της,το κοιτάει,χαμογελάει και λέει.... Τό έκανα όμως ε?? λαμπίκο!!

Κοιτάζω κι εγώ το καθαρό... φεγγάρι και μετά η ματιά μου πέφτει στη salome που περήφανη στο τιμόνι μας ταξιδεύει όλο και πιο μακρυά!!

Κουράστηκα όρθια, πηδάω λίγο και κάθομαι στο μεγάλο και λίγο ψηλό κιβώτιο που ο jason φυλάει τις μπάλλες του κανονιού. Κουνάω τα πόδια μου,χτυπώντας χαλαρά τις φτέρνες μου πάνω του. Ντουπ,ντούπ.... Ντούπ,ντούπ...
Άλλος !! ακούω τότε μια φωνή.... να βγαίνει απ΄ το κιβώτιο....
Τι άλλος λέω??
Άλλος θα πει άλλος λένε ταυτόχρονα η kalioph , η παιδίσκη ερωμένη, alexandra,fibi,aenaos,sevarose,alicia...
Βρε σεις,λαθρεπιβάτες σε πειρατικό??? Γίνονται τέτοια πράγματα??!! Άντε , βγείτε έξω φίλοι μου!!! Βγείτε!!
Τι λαθρεπιβάτες βρε maika μου λένε....
Χαρτιά παίζουμε.... κλείσε τώρα το καπάκι κι άσε μας.....
Πιο κεί, μέσα σ΄ενα βαρέλι ακούω ζάρια και πούλια να χτυπάνε, βγαίνει καπνός ντουμάνι και μουσική ακούγεται δυνατά.... είναι μάλλον ο ηωλιθικός και ο purple ... Πάω να δώ....

Ένα δυνατό πλάααααααααααααατσ με γυρίζει πίσω!
Τι να έγινε πάλι , αναρωτιέμαι...
Δεν προλαβαίνω να σκεφτώ τίποτα γιατί άλλο ένα δυνατό πλάααααααατσ ακολουθεί !!
Τρέχω,σκύβω προς τη συννεφοθάλασσα και τι να δώ? Τον αθεόφοβο,το δεύτερο πλάτσ, να έχει πιάσει και να φέρνει προς το καράβι μας, τον hlia... Tον hlia που συνεχίζοντας τον εμετό του έπεσε εξαντλημένος στη θάλασσα (το πρώτο πλατσ..)
Η weirdo τους βλέπει,αρπάζει μιά πορτοκαλί φωσφοριζέ πόρτα (πρέπει να την έχει φέρει ο ovi) και την πετάει , με δύναμη, προς το μέρος τους να ακουμπήσουν επάνω της,μέχρι να τους ρίξουμε τη σκάλα της Tradescadia!!

H debby που εκείνη την ώρα ήταν ψηλά στο κατάρτι κι έβλεπε μην πέσουμε σε κανένα σκόπελο, θέλησε να κατέβει να βοηθήσει τον αθεόφοβο,να συνεφέρει τον hlia που εκτός απο το στομάχι του που ήταν χάλια,είχε φάει στο κεφάλι και την πόρτα που πέταξε η weirdo για να τους βοηθήσει....
Δυστυχώς όμως η debby κατεβαίνοντας μπλέχτηκε στα σχοινιά και βρέθηκε κρεμασμένη ανάποδα,να κουνιέται σαν εκκρεμές....

Για καλή της τύχη τη βλέπει η salome και λέει στην Giramondo που ψάρευε για να φάμε....
Τρέχα giramondo ,τρέχα... η debby μπλέχτηκε στα σχοινιά... τρέχα να τη βοηθήσεις...
Η giramondo πετάει το καλάμι της,τρέχει και σαν κισσός σκαρφαλώνει να σώσει τη debby..
Βέβαια το σημείο εκείνο που είχε κάψει o jason ,στις πρόβες του, δεν το πρόσεξε η gir και ωωωπππ χάνει την ισορροπία της,μπλέκεται και νάτη κι αυτή κρεμασμένη ανάποδα, απ΄το πόδι,δίπλα στη debby.. Αχ, πόσο πρέπει να φοβάται.... έχει σφίξει τα χέρια της κρατώντας τις τσέπες της τρομαγμένη.... Δυο μεγάλες μύγες κάθονται στη μύτη της..... κάνει να τις διώξει με τα χέρια και τότε...... βροχή αρχίζουν να πέφτουν τα ρουμπίνια που είχε βουτήξει απο το αμπάρι ,τότε που βοηθούσε... την exilio ... Ούτε ένα δεν έμεινε στις τσέπες της,ούτε ένα....

Βάζω τα χέρια μου στη μέση, αλά Κατίνα....και την κοιτάω... Η giramondo κάνει την κινέζα (έχει γυρίσει τον κόσμο όλο και ξέρει...) Σφυρίζει αδιάφορα και κουνιέται, πέρα,δώθε,πέρα,δώθε....


Το ξυπνητήρι στο κομοδίνο μου χτυπάει σαν τρελό!!!
Εγώ όμως τα μάτια δεν τα ανοίγω...
Πριιιιιιιιιτσ...
να μου φύγετε????
Άστο να χτυπάει ......