...με αυτά και μ΄εκείνα δε μπόρεσα να σας πω και τίποτα για το καλοκαίρι μου...
Αλλά επειδή ποτέ δεν είναι αργά κι επειδή τώρα με τα χιόνια πάει....σκέφτηκα να μοιραστώ μαζί σας μια μέρα μου...
Είχα μόλις σκουπίσει την άμμο μέσα από το σπίτι και τώρα σαν καλή και σωστή νοικοκυρά γέμιζα τον κουβά μου με νερό για να σφουγγαρίσω.
Πιάνω τη μάπα ,πιάνω και τον κουβά και ξεκινάω. Αντιλαμβάνομαι όμως πως από το ραδιόφωνο ακουγόταν σιγά, μια καταπληκτική τραγουδάρα , που είναι και στη μόδα τελευταία και τρέχω να δυναμώσω λιγάκι τη φωνή ,να το φχαριστηθώ…. Σφουγγάρισμα ,σφουγγάρισμα αλλά κι ένα καλό τραγουδάκι βοηθάει…
hurt λοιπόν με τη Christina Aguilera και βουτάω τη σφουγγαρίστρα σαν να είναι μικρόφωνο …. κι αρχίζω να το παίζω κι εγώ Aguilera… πάθος στη φωνή, κούνημα στο σώμα, αλλάζω και χέρι στο μικρόφωνο-σφουγγαρίστρα….. (το έχω δει αυτό σε ένα βίντεο κλιπ και μου άρεσε…) , λυγίζω και τα πόδια σαν να είμαι έτοιμη να πέσω κάτω από τον πόνο που νιώθω, λόγω έρωτα και δώστου Αι μπλέϊμ μάϊ σελφ φορ χέρτινγκ γιού ουουουου ,αμ σορυ φορ χέρτινγκ γιουουουου άϊ γουντ χολντ γιου ιν μάϊ αρμς ουουουου…. Κι εκεί που τινάζω τα μαλλιά μου μια δεξιά και μια αριστερά…..
- Μαμά, μαμαααααααααααααα ακούω να στριγκλίζει ο μικρός μου…
Σταματάω το τραγούδι, πετάω το μικρόφωνο…. τη σφουγγαρίστρα θέλω να πω και τρέχω έξω στην αυλή…
- Τι είναι βρε παιδί μου, τι έγινε?? λέω αλαφιασμένη...
- Ρε μαμά, πέρασε απ΄ έξω ο γύφτος που πουλάει καρπούζια και πεπόνια και πάνω στα καρπούζια και στα πεπόνια καθόταν το παιδί του και με είδε που έκανα ποδήλατo και με έφτυσε στο χέρι.
- Καλά ,καλά…τρέχα να πλυθείς.
- Γιατί να πλυθώ?
- Για να φύγει το φτύσιμο ρε παιδί μου.
- Μα το σκούπισα στην μπλούζα του Βασίλη.
- Τιιιιιιιιιιιι φωνάζει ο Βασίλης που μόλις μας είχε ακούσει. Τι έκανες ρε κωλόπαιδο? Θα σε σκοτώσω! Έλα δω να σε σκοτώσω… Μη φεύγεις…
Ο μικρός που μυρίστηκε εγκαίρως το κακό που ερχόταν, είχε γίνει καπνός…
Έτρεξε στο μπάνιο και κλειδώθηκε. Ο μεγάλος όρμησε να σπάσει την πόρτα… την έσπρωξε, την κλώτσησε… Τίποτα…
- Άνοιξε ρε…
- Όχι!
- Άνοιξε σου λέω… Θα την σπάσω την πόρτα…
- Σπάστην !
- Θα την σπάσω και θα σε πλακώσω…
- Άμα τη σπάσεις θα σε πλακώσει εσένα ο μπαμπάς…
- Είσαι ηλίθιο…
- Κι εσύ ξεφτίλας…
- Τι είπες ρε? Ποιον είπες ξεφτίλα?..
- Εσένα…
- Θα σε πνίξω ρε… λέει ο μεγάλος μου και ξανακλωτσάει την πόρτα. Άνοιξε ρε αν σου βαστάει…
- Δε μπορώ …πλένομαι τώρα… έλα μετά...
Ευτυχώς εκείνη τη στιγμή πέρασε έξω από το σπίτι η Ξανθή, που τη γουστάρει πολύ ο μεγάλος μου και τον φώναξε κι εκείνος ξέχασε την τσαντίλα του κι έτρεξε να την δει.
Στέκονταν τα πιτσουνάκια μου, στην πόρτα της αυλής και μιλούσαν και γελούσαν κι ήταν πολύ όμορφο να τα κοιτάω … Τους πήγα και coca cola… Ε, σε τέτοιες περιπτώσεις, δεν πάει να προσφέρεις πορτοκαλάδα… ξενέρωμα….. Ενώ μια coca cola…
Στο μπάνιο τώρα, ο μικρός άνοιξε σιγά σιγά την πόρτα, έβγαλε το κεφάλι του, κοίταξε δεξιά , κοίταξε αριστερά, είδε πως ο κίνδυνος είχε απομακρυνθεί και βγήκε.
Έλα όμως που ο μεγάλος δεν ξεχνά τι σημαίνει μικρός αδελφός…
Κι ενώ μιλούσε με την Ξανθή, η ματιά του καρφώθηκε μέσα στο σπίτι….
Εκεί, πίσω από το παράθυρο, διέκρινε τη φιγούρα του μικρού και όρμηξε με λύσσα μέσα στο σπίτι… Τον αρπάζει από το χέρι ,τον τραβάει, τον κλωτσάει….
Τρέχω κι εγώ να τους χωρίσω. Τραβάω τον μεγάλο από την μπλούζα τίποτα….. τον πιάνω από τα μαλλιά τίποτα… Τον βουτάω από το χέρι… Το τινάζει αυτός για να απελευθερωθεί… με σπρώχνει, γέρνω,κάνω ένα βήμα προς τα πίσω και για κακή μου τύχη το πόδι μου βρίσκει στη σακούλα με τις πατάτες που είχα ξεχάσει μες στη μέση και χωρίς να το καταλάβω βρέθηκα φαρδιά πλατιά στην κουζίνα με τον αναποδογυρισμένο κουβά στην αγκαλιά μου και τα νερά να μουσκεύουν τα ρούχα μου…
Τα αγόρια μου με κοιτούν φοβισμένα… Τα κοιτάω κι εγώ εντελώς δρακουλιάρικα…Καταλαβαίνουν τι τα περιμένει κι εξαφανίζονται βολίδα…
Μένω ξαπλωμένη στο πάτωμα να κοιτάζω το ταβάνι μέσα στη λίμνη απ΄τα βρωμόνερα…ενώ το λα λα λα λα λα λάϊφ ιζ γουόντερφουλ ακούγεται τώρα από το ραδιόφωνο.
Έτσι, τέζα ξαπλωμένη , με είδε και η κόρη μου που είχε μόλις μπει στο σπίτι.
- Τι έγινε ρε μάνα, τι κάνεις μές στα νερά?? Ζεις???
- Ζω! Λέω ξεψυχισμένα…Ανησύχησες???
- Όχι ρε … αλλά να ξέρεις κάτι….. ευτυχώς που ζεις γιατί είναι έξω ο Τόλης και περιμένει να πάμε για καφέ και δεν έχουμε μία……….
(Εδώ εγώ σήκωσα ψηλά το ένα μου φρύδι και συγχρόνως αλληθώρισα ….)
Χωρίς να ξεκολλήσω τα αλλήθωρα μάτια μου από το ταβάνι, της δίνω μηχανικά ένα βρεγμένο χαρτονόμισμα (νόμιζα πως ήταν ταληράκι..) που είχα μέσα στην τσέπη μου
- Εικοσάρι? Γουστάρω! Πολύ σε πάω ρε μάνα! Αρπάζει το κοσάρι και φεύγει τρέχοντας Μπάάααααααααααααϊ…… Τόλη κοσάρι κονομήσαμε, Τόληηηηηη
(Εδώ εγώ άρχισα να κουνάω και τα αυτιά μου...άκου κοσάρι...)
- Μπαϊξινος και ξερός… Τόλη,Τόλη χαζοβιόλη , ψέλισα όσο πιο άψυχα γινόταν…. (στην κατάστασή μου έπρεπε κάποιον να κοροϊδέψω κι εγώ κι έτσι τα ΄βαλα με τον Τόλη…)
Α! ρε Aguilera που ΄σαι να με δεις , να καμαρώσεις τη σωσία σου!!
Τι ωραία που είναι στην εξοχή…..
α, ρε Τόλη…άμα σε πιάσω…..
